باران که می بارد

پنجره ها هم به صدا در می آیند!

مثل ناودان ها !مثل برگ های عاشقانه

که با دانه های باران

به لرزه و رقص

مستانه راه زمین پیش می گیرند

در راه

با باران ها به عشق بازی

بر زمین می نشینند...

باران که می بارد باران گیر می شوم

تمام روز های خاکستری

زمین گیر بوده ام

با دانه دانه قطرات

جان می گیرم

با خزان پرواز را تجربه میکنم

مثل برگ ها...

باران که می بارد

غبار دل پاک می شود

غم ها که پایان ندارد

به مرخصی کوتاه مدت می روند...

می روند که تازه تر برگردند...

مثل فصل ها

مثل درد ها ...

مهم نیست اینجا کسی میاد یا نه

مهمک نیست اینجا کسی نظر میده یا نه...

مهم اینه که دلم میخواد بنویسم فقط ...

برا اون یه نفری که منتظر تا اینجا آپ بشه ....

دوستتون دارم

 نظر بدید وگرنه تا 10 میشمارم اگه ندادید دوباره میشمارم ...

همه شما را امتحان میکنیم!

قرآن کریم

آیا مردم گمان کردند همین که بگویند:

ایمان آوردیم

به حال خود رها میشوند و آزمایش نخواهند شد !

ما کسانی را که پیش از انها بودندآزمایش کردیم

(و اینها را نیز امتحان می کنیم)

باید علم خداونددرباره کسانی که راست می گویند و کسانی که دروغ می گویند تحقق یابد

سوره عنکبوت آیات 3و4

        درد دارد    درد دارد

سرت به سنگی بخورد که روزی آنرا به سینه می زدی

مرگ هم در منزل ما نیست بی روا

چون به غیر از عشق هر دردی دوا میشود

نه صدایی نه سکوتی نه درنگی نه نگاهی

 نه تو  را راه  امیدی  نه مرا مانده  پناهی

اسیر عشق تو از هر بند آزاد است

من از آن دم که در بند  توام  آزادم

پ ن : ما كاشفان ِ كوچه هاي بن بستيم

حرف هاي ِ خسته اي داريم

اين بار ، پيامبري بفرست

كه تنها ... گوش كند ...  " گروس عبدالملکیان  "

پ ن :  می‌دانی ؟

می‌دانی از وقتی دلبسته‌ات شده‌ام

همه جا

بوی پرتقال و بهشت می‌دهد ؟

هرچه می‌کنم

چهار خط برای تو بنویسم

می‌بینم واژه‌ها

خاک بر سر شده‌اند

هرچه می‌کنم

چهار قدم بيايم

تا به دست‌هات برسم

زانوهام می‌خمد .

نه این‌که فکر کنی خسته‌ام ،

نه این‌که تاب راه رفتن نداشته باشم

نه ...

تا آخرش همین است

نگاهت

به لرزه‌ام می‌اندازد ... " عباس معروفی " 

پ ن : " شـــِــــــــکوه " - محسن نامجو

  هركس بد ما به خلق گویید ما چهره از او نمی خراشیم

ما خوبی او به خلق گوییم  تا هر دو  دوروغ گفته باشیم

دود  اگر بالا نشیند كسر شان شعله  نیست

جای چشم  ابرو نگیرد گرچه  او  بالاتر  است

معیار دوستان دغل  روز  حاجت است

قرضی به رسم تجربه از دوستان طلب

واعظان كاین جلوه در محراب و منبر می كنند

چون به خلوت می روند  ان کار دیگر می کنند

بیهوده   مكن   عمر   گران   صرف    رفیقان

عمر صرف كسی كن كه دلش جان تو باشد

امروز  كسی  محرم  اسرار  كسی   نیست

ما  تجربه  كردیم  كسی  یار  كسی  نیست

دیده  یوسف شناسان  در غبار  کثرت است

ورنه یوسف در میان کاروان پیداست کیست

بردن حسد از حال کسان طور خرد نیست

زنهار   که   از    طور   خرد   دور   نباشی

دلی که رامش جوید نیابد آن دانش

سری که بالش جوید نیابد او افسر

ز هجران طفلی که در خاک رفت

چه نالی؟ که پاک آمد و پاک رفت

سگی  را   خون  دل  دادم  که  با  من  یار   گردد

ندانستم که سگ خون میخورد خونخوار می گردد

 حریم عشق را  درگه بسی بالاتر از عقل است

کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد